Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis est tam dissimile homini. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Duo Reges: constructio interrete. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quis enim redargueret? Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes.

Inest in eadem explicatione naturae insatiabilis quaedam e cognoscendis rebus voluptas,in qua una confectis rebus necessariis vacui negotiis honeste ac liberaliter possimus vivere.

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
Quid dubitas igitur mutare principia naturae?
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.

Cum autem ad summum bonum volunt pervenire, transiliunt
omnia et duo nobis opera pro uno relinquunt, ut alia
sumamus, alia expetamus, potius quam uno fine utrumque
concluderent.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Verum hoc idem saepe faciamus. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Quid ergo? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Qui convenit?: Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Hic ambiguo ludimur.: In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas.
Stoici scilicet.: Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Tubulo putas dicere?: Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?
Bork: Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Bork: Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quid est igitur, inquit, quod requiras? Summus dolor plures dies manere non potest? Erit enim mecum, si tecum erit. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;